dorobić się

См. также в других словарях:

• dorobić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. dorabiać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dorabiać się – dorobić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pracując, zmierzać do wzbogacenia się, zdobycia dóbr, zwłaszcza materialnych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dorabiać się na handlu. Dorobić się majątku, fortuny, samochodu, własnego… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dorobić — dk VIa, dorobićbię, dorobićbisz, dorobićrób, dorobićbił, dorobićbiony dorabiać ndk I, dorobićam, dorobićasz, dorobićają, dorobićaj, dorobićał, dorobićany 1. «zrobić, przyprawić coś brakującego; zrobić coś dodatkowo, jako dodatek do czegoś»… …   Słownik języka polskiego

• podorabiać — dk I, podorabiaćam, podorabiaćasz, podorabiaćają, podorabiaćaj, podorabiaćał, podorabiaćany «dorobić do czegoś kolejno wiele brakujących lub dodatkowych przedmiotów» Podorabiać klucze. Podorabiać frędzle do chustki. podorabiać się «o wielu… …   Słownik języka polskiego

• noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… …   Słownik języka polskiego

• stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… …   Słownik języka polskiego

• zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film …   Słownik języka polskiego

• porobić — dk VIa, porobićbię, porobićbisz, porobićrób, porobićbił, porobićbiony 1. «wykonać wiele czegoś, jedno po drugim; dokonać wielu czynności; także o wielu osobach: zrobić coś» Porobić notatki z wykładu. Porobić porządki, sprawunki, zakupy,… …   Słownik języka polskiego

• palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… …   Słownik języka polskiego

• doczekać — dk I, doczekaćam, doczekaćasz, doczekaćają, doczekaćaj, doczekaćał rzad. doczekiwać ndk VIIIb, doczekaćkuję, doczekaćkujesz, doczekaćkuj, doczekaćiwał 1. «czekając dotrwać do pewnego spodziewanego momentu, kresu» Doczekać przerwy w obradach,… …   Słownik języka polskiego

• dosłużyć — dk VIb, dosłużyćżę, dosłużyćżysz, dosłużyćsłuż, dosłużyćżył dosługiwać ndk VIIIb, dosłużyćguję, dosłużyćgujesz, dosłużyćguj, dosłużyćiwał «dokończyć służby, wysłużyć do końca lub do określonego czasu» Dosłużyć w wojsku do wiosny. dosłużyć się… …   Słownik języka polskiego